Parki i ogrody: Żeromin - Królewskie Źródła

znane są ze swych zdrowotnych właściwości od wielu, wielu lat.

Najstarsze historyczne wzmianki na temat pobliskiej wsi Żeromin pochodzą z XIV wieku.

W ciągu następnych stuleci wieść o uzdrawiających właściwościach źródlanej wody z Żeromina rozniosła się po całym kraju.

Jak głoszą miejscowe przekazy, sam Władysław Jagiełło miał poić tutaj królewskie konie podczas postoju w trakcie polowania na terenie porastającej niegdyś te okolice puszczy.

Uroki tutejszej przyrody doceniła m. in. pisarka Maria Rodziewiczówna, będąca częstym gościem w pobliskim majątku ziemskim, należącym ówcześnie do rodu Mazarakich.

Dziś z dworku pozostały jedynie fundamenty. Jednak wiem że będzie odrestaurowany,
ale o tym niebawem.

Po II wojnie światowej okoliczni mieszkańcy tłumnie przybywali do zdroju, przekazując sobie wieści o nadzwyczajnych walorach zdrowotnych i doskonałym smaku tutejszej wody.

Dwanaście podziemnych źródeł (samowypływów) wybija spod ziemi nieustannie przez wszystkie pory roku, nie zamarzając w okresie zimowym. Otaczają je malownicze tereny.

Nazwy poszczególnych Źródeł Królewskich nawiązują do polskiej tradycji religijnej i patriotycznej.

1) Źródło Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

Nazwa źródła odnosi się do tytułu, jaki otrzymała Maryja Dziewica po ślubach króla Jana Kazimierza, złożonych dnia 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej. Tym uroczystym aktem król oddał kraj pod Jej opiekę. Wstawiennictwu Maryi przypisuje się zwycięstwo w wojnie ze Szwedami, jakie nastąpiło kilka lat później.
Na pamiątkę królewskich ślubów papież Jan XXIII ogłosił Maryję Królową Polski, główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.

2) Źródło Jezusa Chrystusa Króla Polski

Nazwa drugiego z dwunastu Źródeł Królewskich upamiętnia Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, odczytany 19 listopada 2016 r. przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski arcybiskupa Stanisława Gądeckiego, podczas uroczystości w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Ów symboliczny akt stanowił zwieńczenie obchodów 1050-lecia Chrztu Polski, przyjęty i odczytany we wszystkich polskich kościołach w roku Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia.

3) Źródło Jana Chrzciciela.

Jan Chrzciciel – Prorok, Pustelnik, Nauczyciel, zmarły męczeńską śmiercią, która stała się jednym z najsłynniejszych motywów w sztuce i literaturze europejskiej. Postać ważna dla wyznawców trzech wielkich religii świata: judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Ostatni z korowodu Biblijnych Proroków zapowiadających nadejście Chrystusa i zarazem Jego chrzciciel.

Już w młodym wieku zdecydował się porzucić wygodne życie i został eremitą, tułającym się po Pustyni Judzkiej. Wtedy to szczególnie umiłował sobie symboliczny akt chrztu, obmywając przybywających do niego tłumnie uczniów wodą, która miała oczyścić ich z grzechu i przygotować na przyjście Mesjasza.

4) Źródło św. Jana Nepomucena Patrona wód, grobli i mostów.

Z życiem świętego wiąże się smutna legenda, ukazująca jego nienaganną postawę etyczną – jako spowiednik królowej Niemiec i Czech Zofii Bawarskiej, odmówił zdradzenia tajemnicy spowiedzi królowi Wacławowi IV, który szantażem i torturami próbował zmusić prezbitera do mówienia. Po długich katuszach męczennik został utopiony w rzece Wełtawie. Od tej pory Kościół wspomina go jako patrona szczerej spowiedzi.

W świadomości wyznawców św. Jan Nepomucen przetrwał jednak przede wszystkim jako ten, który chroni przed powodziami. Dlatego też po dziś dzień zachował się piękny, stary zwyczaj stawiania przedstawiających go rzeźb bądź figurek – nepomuków – nieopodal rzek i mostów.

5) Źródło Króla Władysława Jagiełły Drugiego Fundatora Jasnej Góry.

Piąte źródło dedykowane jest królowi Władysławowi II Jagiełło, założycielowi dynastii Jagiellonów, władcy Polski i Litwy.

Jak głosi lokalna legenda związana z powstaniem pobliskiego miasta – Tuszyna – podczas jednego z licznych polowań króla i jego świty, w puszczy porastającej niegdyś te tereny, zaginął królewski syn. Gdy odnalazł go jeden z rycerzy, miał wykrzyknąć: „Królu – tu syn!”.

6) Źródło św. Jadwigi Andegaweńskiej Króla Polski Drugiej Fundatorki Jasnej Góry.

Źródło nosi miano królowej Jadwigi, władczyni Polski i Najwyższej Księżnej Litwy w latach 1384-1399. Była żoną króla Władysława Jagiełły, znaną z niezwykłej urody i pobożności. Ufundowała wiele nowych kościołów oraz uposażała klasztory i szpitale, obdarowywała biednych, chroniła nędzarzy i potrzebujących.

Jej zawdzięczamy odnowienie Akademii Krakowskiej i fundację Wydziału Teologicznego, troskę o uczonych, a także powstanie pierwszego tłumaczenia Księgi Psalmów na język polski, zwanego Psałterzem floriańskim bądź Psałterzem Jadwigi. Królowa była wielką krzewicielką Ewangelii w Polsce i na Litwie. Jej wyjątkowa dobroć i świętość sprawiła, iż po śmierci otoczono ją żarliwym kultem. Papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną, a w 1997 r. świętą. Wiele wspólnot, parafii, szkół i miast przyjmuje jej patronat.

7) Źródło św. Kazimierza Jagiellończyka Pielgrzyma Jasnogórskiego.

Tytuł Pielgrzyma Jasnogórskiego otrzymał św. Kazimierz Jagiellończyk z uwagi na fakt, iż najprawdopodobniej odbył dwukrotnie pielgrzymkę do słynnego częstochowskiego klasztoru i znajdującego się w nim Cudownego Obrazu Matki Bożej. Jasna Góra odegrała też szczególną rolę w szerzeniu jego kultu.

Św. Kazimierz jest patronem Polski i Litwy. Dziś czcimy go jako opiekuna ładu w życiu społecznym, a także stawiamy za wzór postępowania dla osób sprawujących władzę i rządzących państwem.

8) Źródło św. Rocha.

Święty Roch, którego Bóg obdarzył cudowną mocą uzdrawiania chorych w nagrodę za nieustraszone, mężne serce skłonne do pomocy potrzebującym i zarażonym dżumą, stał się patronem chroniącym ludzi i bydło przed epidemiami. Dziś może to budzić nasze zdziwienie, niegdyś jednak zarazy dziesiątkowały ludzkość i zwierzęta, szerząc ogromny strach. W ikonografii przedstawiany jest zawsze z psem trzymającym w pysku chleb. Ów atrybut ma swój początek w hagiografii św. Rocha: gdy bowiem sam zachorował na dżumę, ukrył się w lesie nieopodal Piancezie. Odnalazł go tam pies, przynosząc mu kawałek chleba, dzięki któremu św. Roch wyzdrowiał.

Na pobliskich polach przez dziesiątki lat wypasano i pojono bydło, wierząc że lecznicze właściwości żeromińskiej wody ochronią zwierzęta przed chorobami. Dlatego też źródełko otrzymuje imię św. Rocha – ratującego od zarazy.

9) Źródło Chrztu Polski

Przyjęciem chrztu w 966 r. Mieszko I, pierwszy władca Polski, symbolicznie zapoczątkował historię naszego Kraju i polskiego Kościoła Katolickiego. Aktem tym włączył swoich poddanych w krąg wspólnoty europejskiej i świat kultury łacińskiej. To dzięki tej decyzji ukształtowała się duchowość, mentalność, kultura i tożsamość Narodu Polskiego.

Nazwa źródła nawiązuje do Chrztu Polski, gdyż ów obrzęd polega na symbolicznym zanurzeniu się w wodzie, co upamiętniać ma rytualne obmycie Jezusa Chrystusa w rzece Jordan.

Chrzest jest kąpielą oczyszczenia i odrodzenia. Wodzie przypisuje się wyjątkową moc obmywania z grzechu pierworodnego. Zanurzenie oznaczać ma śmierć dla grzechu, a wynurzenie odrodzenie dla nowego życia.

10) Źródło Wiary Narodu Polskiego

Wiara Narodu Polskiego była przez okres burzliwej historii naszego Państwa tym, co dawało rodakom nadzieję i siłę, by przetrwać – zarówno w okresie zaborów, jak i okupacji hitlerowskiej. „Tak nam dopomóż Bóg” – śpiewają wierzący w okresach historycznej zawieruchy we wszystkich kościołach Polski. Nazwa źródła dedykowana jest więc żywej, gorliwej wierze Narodu, która jego członków nigdy nie opuszcza, pomimo wielu przeciwności losu.

11) Źródło Nadziei Narodu Polskiego

Liczni pisarze i poeci na przestrzeni dziejów, jako wyraziciele głosu Narodu, dawali świadectwo nieopuszczającej Polaków nadziei i ufności w Bogu, nawet podczas największych przeciwności i represji spotykających naszych rodaków.

12) Źródło Miłości Narodu Polskiego

Naród Polski wyjątkowo umiłował sobie Matkę Bożą, którą obraliśmy za Królową. Nasza wiara od wieków ma charakter maryjny, o czym świadczyć może fakt, że pierwszą najpopularniejszą polską pieśnią religijną, śpiewaną po dziś dzień przez wiernych, jest Bogurodzica.

Niechaj Maryjna Grota
mieszcząca się przy
Źródłach Królewskich
będzie świadectwem szczerej i gorącej miłości Narodu Polskiego
do Matki Bożej, Stella Maris,
opiekunki wód morskich i źródlanych.

Niezwykłą, sakralną atmosferę tego miejsca podkreśla fakt, iż rozmieszczenie źródeł kształtem przypominać może różaniec, jak zauważyli modlący się przy Grocie wierni.

Grota Skalna Matki Boskiej

W najbliższym czasie przy źródłach zostaną zbudowane miniatury siedmiu największych na świecie Sanktuariów Maryjnych a w dalszej kolejności zostanie zbudowany Klasztor dla Sióstr z Domem Rekolekcyjnym.